Donderdag 20 januari had ik dan ook eindelijk mijn laatste stagedag...want ik moet zeggen het vreselijk is omte moeten werken terwijl iedereen om mij heen lekker van het zonnetjekon genieten(omdat zij wel al klaar waren).

Zaterdag 22 januari ben ik met Maarten naar Corn Island (little corn) vertrokken om dan toch eindelijk de duikcursus te doen.Eenmaal aangekomen werden we dan ook vriendelijk begroet op de duikshop, met meteen de eerste vraag....HEBBEN JULLIE DE CERTIFICATEN VAN DE THEORIE MEEGENOMEN??? Dit hadden we natuurlijk niet vergeten na de domper van de eerste keer.

Zondag gingen we meteen van start met de eerste confined oefeningen in ondiep water. Nadat we maandagochtend alle confined oefeningen hadden afgerond, gingen we mee op de boot voor onze eerste open water dive. De zee was echter alles behalve rustig, en tijdens de heenreis voelde ik me al erg misselijk worden. Snel het water in dacht ik, want dat hielp de vorige keer tijdens de Discorvery duik. Maar ook in het water werd het niet beter. Blijkbaar was het een prachtige duik met rifhaaien en vele andere vissen, helaas heb ik dat gemist doordat ik voornamelijk met mijn eigen lichaam bezig was. Ik was ook erg blij toen Chell (duik instructrice) het seintje gaf om omhoog (naar de oppervlakte) te gaan. Tijdens het omhoog gaan werd het me helemaal slecht en was genootzaakt om in mijn ademhalingapparaat over te geven...dit is zo smerig! Tijdens de eerste ademhaling daarna werd het er niet beter op dus maar weer een 2e keer....en het hield niet op...eindelijk aan de oppervlakte aangekomen, heb ik de vissen rijkelijk gevoerd met mijn maaginhoud (ik was niet de enige, Maarten was zo vriendelijk om mij te vergezellen tijdens dit kotsfeestje). Een ding was duidelijk, mijn eerste openwater dive was GEEN succes. De 2e duik van de dag dan ook maar gecancelled en rustigaan gedaan.

Op advies van de duikshop ben ik tabletjes tegen brakenbij de apotheek gaan halen... WAT EEN WONDERPILLEN!!! want bij de volgende 8 bootduiken heb ik nergens last van gehad en dus ONWIJS GENOTEN VAN DE PRACHTIGE ONDERWATERWERELD!

Op woendag 26 januari heb ik dan ook mijn open water diploma gehaald...maar we waren er nog niet. Wantnu was het tijd voor de volgende cursus...de advance open water cource, waarbij je tot 30m diepte mag duiken.Op woensdagmiddag stond meteen onze eerste advance duik op het programma, namelijk de peak buoyancy control. Dit gaat over de controlle van je drijfvermogen. In het begin vond ik dit het lastigste, maar tijdens deze duik heb ik kunnen laten zien dat ik het drijfvermogen onderwater goed kan regelen. Door hoepels zwemmen, op je kop staan, salto´s maken...geweldig als je je lichaam zo onder controle hebt!!

Donderdag stond in het teken van diep duiken en nachtduiken. Dit vond ik de mooiste dag.Tijdens het diepduiken mooie dingen gezien, en dit was de eerste duik dat ik goed op de omging kon focussen doordat mijn bouyancy min of meer vanzelf ging. En het nachtduiken waseen hele andere ervaring dan het duiken overdag.

Vrijdag stonden de laatste 2 duiken op het programma, namelijk navigeren onder water en onderwater naturalist, waarbij we opzoek gingen naar verschillende onderwater planten en dieren.

Al met al was dit een onzettende mooie ervaring en nu mag ik dan eindelijk zeggen; Hi I'm Linda, PADI Advanced Open Water diver.

Ondertussen is mijn Nica-avontuur helaas voorbij! Vanmorgen zou ik zijn vertrokken richting ons koude kikkerlandje, maar het slechte klimaat in Houston zat nog in de weg. Na even balen, is mijn ticket omgeboekt naar 7 februari 07.15u lokale tijd. Dit betekend dat ik 8 februari rond 8.30u zal landen op schiphol.