Ondertussen heb ik alweer 5 weken stage bij Maura Mendez (diëtiste die zich met zwangeren en kinderen bezig houdt) gelopen. In mijn eerste week, tijdens mijn eerste spreekuur met haar, zei ze: 'we hebben vanmiddag 20 patiënten, jij de helft en ik de helft'. Ik wist niet wat ik hoorde, had nog nooit met haar spreekuur meegekeken en had totaal geen idee hoe het eraan toe zou gaan. Maargoed, na 5 minuten uitleg moest ik er toch echt aan geloven. Ik kreeg mij eigen bureau en mijn eerste patiënt stond al binnen. Boven verwachting ging het super goed en wanneer ik iets niet wist, dan zat Maura in de buurt om te hulp te schieten

Vorige week heb ik mijn eerste zelfgemaakt voorlichting gegeven aan een groep vrouwen die net bevallen waren van hun kindje. Naast het ziekenhuis staat een huis waar pas bevallen vrouwen kunnen verblijven zolang hun kindje nog opgenomen ligt in het ziekenhuis. Ik had een posterpresentatie gemaakt over gezonde voeding voor deze vrouwen. Het was een korte presentatie, maar hij verliep heel goed! Achteraf werd er geklapt en ze wensten me veel succes met de opleiding en mijn stage. Erg leuk!

Nu, 5 weken later, zijn mijn laatste 2 stage weken aangebroken. Vorige week was mijn laatste week met Maura Mendez. Mijn begeleidster werkt ook voor het ministerie van gezondheid en moet daarvoor regelmatig door het land reizen om patiënten te behandelen en voorlichting te geven. Ze heeft mij vorige week helemaal klaargestoomd om de 2 middagconsulten van deze week alleen te draaien. Meteen een grote verantwoordelijkheid, maar wel heel leuk!

Ondertussen heb ik 2 weken kerstvakantie gehad en nog een aantal tripjes gemaakt. Zo ben ik een weekend in Matagalpa geweest waar we een finca met koffieplantage hebben bezocht. Met als hoogtepunt van het weekend mijn blauwe oog door de knie van Daniël en de terugweg vanaf de koffieplantage (er reden geen bussen meer, was erg koud en donker...hoe komen we terug? LIFTEND...met 3 personen voorin de auto en 6 personen op de achterbank, een uur lang!).

Ook ben ik 2 keer naar Ometepe geweest. 1^e keer om vulkaan Maderas te beklimmen. Volgens lonely planet duurt het 8 uur, maar met recordtijd van 6,5 uur geloofde de werknemers van de finca niet dat we tot helemaal in de krater waren geweest en toch zo snel terug. Ook heb ik de waterval van San Ramon gezien, waarbij op de heenweg de fietstocht een beetje tegenviel en eenmaal aangekomen een onverwachte lange klim naar de waterval op ons te wachten stond. Na deze 2 drukke dagen heb ik mijn programma om vulkaan concepcion ook nog te beklimmen even gestaakt en zijn we een dag eerder terug naar Granada gegaan. Daarom met oud en nieuw een 2^e trip naar Ometepe, om toch vulkaan Concepcion alsnog te beklimmen. Volgens lonely planet was dit een klim van 10 uur onder veel zwaardere omstandigheden dan vulkaan maderas. Het was inderdaad een hele zware klim, met paden die je niet echt paden kon noemen. Eenmaal de top (1610m) bereikt, begon het te regenen....helaas dus geen mooi uitzicht! Helemaal tot op mijn ondergoed natgeregend, moesten we de toch naar beneden beginnen. Ook nu weer een recordtijd van 7uur neer kunnen zetten. Heerlijk gevoel geeft dat na zo'n klim! Het is de spierpijn (die 3 dagen later nog aanwezig was) helemaal waard! Dit geeft zo'n kick dat ik het liefst de andere 2 vulkanen (Momotombo en san cristobal) die samen met concepcion tot zwaarte klim in de lonely planet staan genoteerd, ook wil beklimmen...mja tijdgebrek! Maar heb een goede reden om in de toekomst terug te komen!!

Woensdag afscheid genomen van mijn huismaatje Daniël. Dit heeft me ervan bewust gemaakt dat ook mijn tijd hier in Nicaragua, er bijna op zit.

Zal foto's snel uploaden! Dankzij mijn tante Francine heb ik weer nieuwe fotoruimte, waar ik dan ook gebruik van ga maken...Bedankt!