Na een lange tussenpauze, toch weer een berichtje op mijn weblog. Ik ben afgelopen zondag verhuisd van het gastgezin naar een hostel en nu heb ik dan ook EINDELIJK internet!

Dus vanaf nu ga ik proberen om mijn weblog wat vaker te updaten...

De afgelopen weken heb ik natuurlijk niet stil gezeten in het regenachtige/ benauwde/ rustige Nicaragua. Mijn 3 weken Spaanse les zitten erop en heb een certificaat gekregen waarop staat dat ik 3 weken lang intensief lessen heb gevolgd...

Laatste week heb ik veel geprekken gevoerd met de lerares en dat ging aardig goed...maar die illusie is sinds gisteren ook weer helemaal weggespoeld. Ik kwam op mijn eerste stagedag in het ziekenhuis binnen, iedereen super enthousiast en ik werd overspoeld met vragen...alleen was er 1 probleem...ik verstond totaal niet wat ze zeiden en vroegen. Alle woorden gaan supersnel en de helft wordt ingeslikt :S. Maargoed op de vrijdagen blijf ik Spaanse lessen volgen dus het kanalleen maar beter worden.

Gisteren had ik dus mijn eerste stagedag. Om 07.15 uur ben ik buiten gaan staan, wachten op het busje. De bussen komen hier NOOIT telaat, dat komt omdat er GEEN bustijden zijn haha. Maar al snel kwam er een busje die richting Masaya ging. Eenmaal in de bus heb ik gezegd dat ik bij het ziekhuishuis uit moest stappen, en ik werd netjes gedropt langs de autoweg. Het bustochtje ging sneller dan ik gedacht had, waardoor ik 20 min te vroeg op stage aankwam. Nog niemand van de dietisten was daar. Om op de afdeling dietetiek (ofja, noem het maar gewoon kamertje waar alle dietisten achter een bureau zitten) te komen, moet je eerst door de keuken lopen. In de keuken waren ze druk in de weer en toen ik binnenkwam was iedereen meteen entausiast. 'Lindala Holandesa' riepen ze. Ik werd gelijk aan iedereen in de keuken voorgesteld en werd volledig ondervraagd, aangezien ik niet alles begreep kon ik niet overal op antwoorden, maar het was een vrolijke bedoeling en een leuke verwelkoming. Om 08.00 uur kwamen één voor één de dietisten binnen. Ik werd weer voorgesteld en kreeg een eigen bureautje. Verder heb ik de hele ochtend aan dat bureautje gezeten met een foldertje over HIV en SOA, datik hadgekregen. Verder heb ik voornamelijk om me heen zitten kijken. Afvragend wat de andere allemaal aan het doen waren en of er geen patiënten waren. De bezigheden van de ochtend waren voornamelijk in de spiegel kijken, lippen stiften en poeder op het gezicht smeren. De ander zat strookjes te knippen van een kladblok. 2 dietisten waren druk aan het schrijven en de andere waren weg. Om 12.00 uur kregen we eten. Iedereen had zijn eigen bakje, lepel en beker en ging naar de keuken. Voor mij werd er een plastic bord en beker gebracht en moest voor morgen nog even langs de pali (supermarkt) om mijn eigenspullen te kopen. Eten was lekker, nasi met kip. Na het eten was er een spreekuur. Ik ging met de dietist mee. Het was er leuk om te zien hoe ze hier consulten draaien. Doordat de afdeling geen eigen spreekkamer heeft kunnen ze alleen consulten draaien wanneer er ruimte beschikbaar is. Er kwamen vandaag 4 patienten. De eerste 2 consulten kon ik goed volgen, de laatste 2 gingen op de een of andere manier veel sneller en er werd veel gemompeld. Wegen en meten moest op de gang gebeuren.

Tijdens de consulten heb ik al mijn vragen op papier gezet en achteraf heb ik ze met de dietist doorgenomen. Er zijn veel dingen die op dezelfde manier gaan als in NL, maar ook veel dingen gaan anders. Leuk om te zien, alleen lastig omdat ik het vaak anders gewend ben. Na de consulten zijn we naar het archief van het ziekenhuis gelopen om alle statussen weer in te leveren. Alles wordt hier nog met pen en papier gedaan. In het archief lagen stapels statussen op de grond en het zag er echt ontzettend chaotisch uit. Ik vroeg me af hoe ze in vredesnaam iets konden vinden in deze papierbende, maar blijkbaar werkt het...

Na het werk, ben ik nog even snel langs de markt in Masaya gelopen. Mijn stagebegeleidster heeft me maar liefst 4 keer gewaarschuwd voor zakkenrollers. Maar was al 3 keer eerder naar de markt in Masaya geweest en let goed op. De markt is echt ontzettend groot en je kunt er alles krijgen. Van eten tot souveniersen van schoenen/kleren tot huishoudartikelen, GEWELDIG. Uiteindelijk met de langzame tikibus naar huis gegaan. Dit iseen oude Amerikaanse schoolbus,die helemaal vol zit met de lokale bevolking.Wanneer de bus stilstaat, loopt het vol metstraatverkopers die eten, drinken en speelgoed proberen te verkopen. In de buszat een vrouw met kindachter mij. Ze friemeldeaan mijn haar,waardoor ik meomdraaide. Zebegoneen heel verhaal te vertellen waar ik niks van begreep(en ook niet wilde begrijpen). Uiteindelijk draaide ik me terug en de bus ging rijden. Opeens begint dat kind achter mij te schreuuwen 'MAMA, MAMA'. Ik dacht 'nee, wat krijgen we nou', laat die moederhaar kind achter. Iedereen aan het kijken. De bus reed rustig (stapvoets)door het busstation uit de hobbelweg op en dat kind nog steeds aan het schreeuwen. Gelukkig kwam ineens uit het niets de moeder weer de bus ingesprongen en begon op het kind te schelden. Echt heel raar!

Uiteindelijk was ikhelemaal gesloopt, toen ik thuis aankwam.

Vandaag (mijn 2e stagedag) was gelukkig intensiever. In de ochtend heb ik even iets gelezen over diabetes en daarna ben ik met de dietist waarmee ik gisteren consulten had gedraaid, aan de slag gegaan met een patientdie gisteren op het spreekuur was geweest. We hebben zijn energiebehoefte uitgerekend en een voorbeelddagmenu gemaakt en ze heeft me geleerd hoe ze dit in Nicaragua doen. Ongeveer hetzelfde als in NL, alleen iets minder uitgebreid en andere berekeningen. Na de middag, mocht ik alweer naar huis. Kort dagje dus. Vervolgens ben ik gaan pinnen, toen mijn pinpas door het apparaat werd ingeslikt. Een beetje erg gestresst, ben ik om hulp gaan vragen en met een beetje geluk krijg ik hem morgenvroeg weer terug. Ik heb mijn stagebegeleidster maar even gebeld, dat ik later naar het werk kom. Was ook spannend, mijn eerste telefoongesprek in het Spaans, maar het is gelukt!

Zo.... nu heb ik er eventjes een lang verhaal opgezet, kunnen jullie weer 3 weken vooruit haha

Nee...geintje, zal proberen mijn weblog iets vaker bij te werken.

Ik heb nog wat foto's van de afgelopen 3 weken geupload. Zijn foto's van alle activiteiten die ik afgelopen 3 weken heb gedaan met de Spaanse school en in de weekenden met de andere Nederlanders hiero.

En ja Lieke.... ik heb ook dansles gehadmet de Spaanse school. Hier dansen ze de PALO DE MALLO. Twee leraren van school deden het even voor, echt een ongelofelijkordinaire, seksistischedans, die wij gelukkig niet hoefde te leren. Wij hebbenpasjes van de Salsa, de Merengue en de Bechata geleerd. Ik ga proberen filmpjes te uploaden... dan kunnen jullie lachen, want we konden er niks van haha...